Forum BDSM

Ja bym do tego jeszcze dodała poznanie różnych spojrzeń na klimat i sprawdzenie jak daleko sięga moje zainteresowanie, a co za tym idzie gdzie się zaczynają granice.

No a jak o tym już mowa, to też realizm jest w tym potrzebny. Bo co z tego, że uległa stwierdzi: "tak, tak - ja będę się super czuła podczas lewatywy i już się nie mogę doczekać", kiedy rzeczywistość ją przerośnie. O skrzywienie nie tak trudno.

No właśnie nie mam do końca zdania, czy to Pan ustala granice, czy uległa.

Z jednej strony uważam, że prawdziwy Domin zna swoją uległą znacznie lepiej niż ona sama zna siebie. A  z drugiej strony moment ustalania granic zazwyczaj ma miejsce na początku relacji, a wtedy chyba ciężko mówić o takiej znajomości drugiego człowieka.

Tak, ale wiele jest takich granic, o których nie mamy pojęcia że w ogóle istnieją i to że nie została określona, to wcale nie znaczy że nie istnieje. A nie zawsze "w trakcie" da się cokolwiek powiedzieć. I wtedy to Pan wyznacza granicę kiedy powiedzieć stop. Inna bajka, że nawet jeżeli jakaś tam granica została ustalona jako nieprzekraczalna, to równie dobrze w myśl powiedzenia "strach ma wielkie oczy", może się okazać że to tylko wyimaginowana linia, której przekroczenie niczego nie zmieni. Ale to są rzeczy, które mogą być odkryte dopiero po długim, długim czasie.
Znaczy nie zrozumcie mnie źle, ja nie mówię że nie powinno się ich ustalać, tyle tylko że po długich znajomościach takie ustalenia stają się trochę bezwartościowe, bo o pewnych aspektach zaczyna jednak decydować Domin.

Chyba nie bardzo rozumiem związek Twojego przykładu z tym co napisałam.

Ale mnie nie chodziło o to, że Domin może się pobawić, tylko to, że zna swoja uległą na tyle dobrze że wie na ile i gdzie może sobie pozwolić.

Ja uważam tylko i wyłącznie, że Domin z prawdziwego zdarzenia zna swoją uległą na tyle, że wie które jej "granice" są faktycznie granicami, a które tylko "straszakiem" i że obserwując reakcje swojej własności, jest w stanie określić jak daleko znajduje się od tej granicy. Oczywiście mówię tutaj o długich związkach a nie sesjach raz na czas.
Pisząc o bezwartościowych ustaleniach, chodziło mi o to, że w miarę trwania związku, Pan poznając Sukę zna ją na tyle dobrze, że bez względu na ustalane wcześniej granice wie jak daleko może się posunąć i jakie ramki go ograniczają (i często zupełnie nie pokrywa się to z wcześniejszymi ustaleniami)

Heh, ale dlaczego Ty uważasz, że to o czym piszę od razu wiąże się z uszczerbkiem? Nie wiem dlaczego, ale mam wrażenie że stawiasz Domina w roli takiego bezmózgiego kretyna, który nie ma pojęcia co się wokół niego dzieje. Jeżeli Domin w dniu dzisiejszym poznał mnie na tyle, żeby zrozumieć moje granice (ale nie na podstawie tego, że zostały ustanowione przeze mnie, ale na podstawie tego, że mnie poznał i wie na ile i w jakich obrębach może sobie pozwolić) to dlaczego Ty uważasz, że za 5 lat nie będzie mnie już znał? Nie sądzisz, że wtedy będzie znał mnie jeszcze lepiej?

Ja nie uważam, że granice stają się bezwartościowe, tylko USTALENIA stają się bezwartościowe, bo wiedza Domina na temat tego jak daleko może się posunąć bazuje na tym jak dobrze swoją uległą poznał, a nie na tym co ustalili 5 czy 10 lat temu. Bo jak sama powiedziałaś człowiek się zmienia.

A ja z kolei uważam, że zbyt dużo w klimacie jest kobiet, które są takimi zosiami-samosiami. "Ja wiem najlepiej, znam się najlepiej, jestem najmądrzejsza". Zawsze uważałam, że najlepsze co się przydarza osobie uległej to właśnie to, że oddaje siebie drugiej osobie. Uczy się ufać tak mocno, że jest gotowa na wszystko. Nigdy nie postrzegałam klimatu jako lania dupy i wiązania. Dla mnie to zawsze było psychicznie i emocjonalne.

Cokolwiek się robi, trzeba się KOMUNIKOWAĆ. I nie tyczy się to tylko związków klimatycznych. Jeżeli się rozmawia i mówi o swoich odczuciach i obawach, a Pan nie jest kretynem i bezmózgiem to nie potrzeba określania "granic" i innych takich. Nikt od niego nie oczekuje czytania w myślach tylko słuchania, obserwowania i zainteresowania.

My z Panem bardzo często prowadziliśmy dyskusje pt. "a co byś zrobiła, gdybym; a co byś czuła gdybym; a jaka byłaby Twoja reakcja, jeżeli...". I uważam że jest to znacznie więcej warte niż jakieś tam niewiele znaczące, papierkowe "granice".

No ale komunikacja jest warunkiem w ogóle jakichkolwiek kontaktów międzyludzkich. No przestań, że trzeba komuś mówić że musi mówić co myśli i co czuje. No nie mamy po 3 latka.

A jak ktoś jest głupi to ponosi tego konsekwencje i tyle.