Forum BDSM

Niszo, ale ja nigdzie nie napisałam, że kara ma być przyjemna, tylko, że kara w postaci lania do mnie nie przemawia...
Zresztą tak samo jak w wychowaniu dzieci uważam, że bicie jako środek represyjno-wychowawczy nie ma sensu i o wiele lepsze są kary, które dadzą do myślenia tak samo w przypadku relacji kara w postaci bicia wywołuje jedynie strach i nic poza tym. A kara nie fizyczna uczy i daje do zrozumienia dlaczego to co się zrobiło było złe. Tak jak już wcześniej podałam przykład z brakiem rozmów z Panem za robienie czegoś innego podczas rozmowy z Nim. Gdyby Pan mi wtedy wymierzył dotkliwe lanie, nieprzyjemne dla mnie to wywołało by to u mnie jakiś strach przed tym, żeby uniknąć takiego lania w przyszłości, ale nie dałoby do myślenia i pewnie prędzej czy później zrobiłabym to samo. A po jakimś czasie bym się przyzwyczaiła do bicia i byłoby mi to obojętne, na zasadzie poboli i przestanie. A jednak nieodzywanie się i nie słyszenie głosu Pana przez 24 godz i jeszcze na etapie, gdzie tak wielką przyjemność mi te rozmowy sprawiały, bardzo mocno dały mi do myślenia.

To też racja :)  Ale ja piszę o sobie i o tym co na mnie działa i jak ja to odbieram.
A napisałam o narzędziach, które nie sprawiają przyjemności, ale powodują ból. Bo sa takie które mi przyjemności nie sprawiają, ale nie krzywdzą mnie. A są takie... a właściwie nie tyle narzędzia co sposób bicia powodujący straszny ból oprócz braku przyjemności i to już mogłoby zakrawać o przemoc.
Tylko też co innego, gdyby Pan to robił codziennie "prewencyjnie" czy "alimentacyjnie" jak na tym blogu o DD, a co innego kiedy byłaby to kara za konkretne przewinienie.

A swoją drogą z tą przemocą wpadłam chyba w szaleńczy wir XXI wieku, że wszystko musi być takie ładne, bez agresji, bez przemocy, z dużym zaufaniem i głaskaniem wszystkich po główce... bezstresowe wychowanie itd.

O przepraszam bardzo ja byłam bezstresowo wychowywana... bardzo bezstresowo nawet powiedziałabym i wyroslam na ludzi

No i ja przebrnęłam...
i szczerze- nie ogarniam
jestem tą tzw kurą domową Decyzja była podjeta przez nas wspólnie, raz z uwagi na pracę mojego Pana, dwa z uwagi na dzieciaki i moje podejscie do ich wychowania. i nie jestem sobie w stanie wyobrazic, że mój mąż mógłby mi tak jak, tu dziewczyny opisałyscie zwiazek DD, wydzielac kasę. Owszem, skoro nie pracuję, to moim zakichanym obowiazkiem jest dbanie o dom. zawsze tez konsultuję wydatki, ale nie dlatego, ze czeka mnie za nie zrobienie tego kara. ja po prostu uważam, że skoro mój Pan zarabia, to powinien wiedzieć, na co przeznaczam pieniadze.
Karanie za balagan lub inne "niedociagniecia"- byłabym non stop karana!
Potrzebuje tego powietrza, na wielu płaszczyznach jestem, staram sie byc posłuszna Panu. Ale lubie tez swoją jako taka swobodę. DD, po tym wszystkim co tu przeczytalam, nie kojarzy mi sie dobrze i nie muszę próbować, żeby wiedzieć, że nie dla mnie taka zabawa.
A sam skrót, mnie strasznie bawi "DD", kiedys był "Reporter DD"- program dla dzieci

nisza_E napisał:

Alamajka, trochę mnie zaskoczyło Twoje podsumowanie. Zwłaszcza, że aktualnie jesteś tutaj z nami :-)

Nie nadaję się do układu DD- to miałam na myśli
Tylko to
I to DD w moim rozumieniu.

To zacytuję sama siebie

alamajka napisał:

To On ustalał np. menu na cały tydzień, określał dni wykonywania pewnych czynności domowych, rozliczał z nich niesamowicie skrupulatnie, ustalał strój obowiązujący w domu. Nie wtrącał się jedynie w moją pracę i studia. Co to zatem było?
Co do kar, o których tutaj też sporo napisałyście- za domową niesubordynację byłam karana zupełnie inaczej, niż za tę klimatyczną. Klimatycznie były to fizyczne kary (lanie najczęściej), "domowo"- dorzucenie idiotycznych czasami obowiązków, zakaz używania auta, telefonu, zostawienie mnie w domu, kiedy sam wychodził do knajpy ze wspólnymi znajomymi itp.
Po tych 3 latach ( w zasadzie po ostatnim pół roku), wiem, że nie nadaję się do takiego układu.

Ja sama nie nazwałam tego dla siebie w żaden sposób. Pozostawiłam ze znakiem zapytania. Natomiast rozliczanie z domowych obowiązków (upraszczam teraz) w taki sposób nie jest ani klimatem 24/7, ani "normalnym" związkiem. W moim odczuciu było zmierzaniem w kierunku DD i po tej próbce doskonale wiem, że nie jest to coś, w czym się odnajdę.
Czasami wystarczy namiastka czegoś, próbka jedynie, żeby wiedzieć, że nie chce się w to wchodzić głębiej.

No proszę, to ja nie wiem skąd wytrzasnęłam to, że masz dzieciątka w wieku około 8 lat :O

Zmusiłyście mnie do przeczytania tego wątku OD POCZĄTKU (sic!) - jeszcze raz Bo chyba pojawiło się tu pewne nieporozumienie.

Łasiczka pisała o kobietach, które są w pełni uzależnione od mężczyzny. I tutaj jest pierwszy błąd, który nie został wyprostowany. Związek DD nie równa się temu, że kobieta siedzi w domu, nie uczy się, nie pracuje i ogólnie żeruje na facecie. DD określa tylko i wyłącznie dynamikę związku, to że mężczyzna (o kobietach nie słyszałam) przewodzi i jest odpowiedzialny za dom i powodzenie rodziny.

Druga rzecz - związek DD nie opiera się na terrorze. Jest pewien podział obowiązków i zadaniem tego mężczyzny jest przypilnowanie, żeby kobieta swoje obowiązki wykonywała należycie (przy czym jak w BDSM - sam również wykonuje swoją część roboty). Mało tego, to zupełnie nie oznacza, że kobieta ma prać, sprzątać, gotować i tańczyć na rurze kiedy Panu i Władcy się umyśli. To jest... Hm.. Przybranie metody do pracy nad niedociągnięciami.

I główną różnicą jest to, że w DD nie ma "masochizmu". Nie bije się dla przyjemności tylko faktycznie za karę, w ramach korekcji pewnych zachowań.

Co do tego zajmowania domem jako takim jeszcze, to ja akurat mam trochę inny pogląd, bo ja uważam że taka jest rola kobiety. Facet ma jedne zadania, kobieta ma inne. Ale mam świadomość, że to dość niepopularne w związku z czym, jakby pozostawiam to dla siebie ;-)

Alamajka, tym razem ja uproszę, nie wszystko co nie jest klimatem i nie jest "normalnym związkiem" jest DD ;-) Tak naprawdę według mnie, to o czym Ty piszesz bardziej zakrawa na niewolnictwo niż na DD. Ale to tylko moje odczucie na podstawie tego co napisałaś ;-) I to co powiedziałaś, hmm... To trochę jak powiedzieć (mam nadzieję, że się nikt moim porównaniem nie poczuje urażony): "ja się do seksu nie nadaję, zostałam zgwałcona, miałam namiastkę seksu i ja więcej nie chcę". Już bym bardziej przytaknęła, gdybyś powiedziała że nie nadajesz się do Gor po tym opisie.

Ale ja to rozumiem, że komuś to może nie odpowiadać - po prostu miałam wrażenie, że wkradła się pewna niespójność w całą tę dyskusję i chciałam to jedynie wyprostować.

Co do całego tematu i partnerstwa - cóż, dla mnie to pic na wode fotomontaż. Gwoli ścisłości tylko - to moja opinia, a nie żadne prawdy objawione ;-)

Według mnie, coś takiego jak partnerstwo nie istnieje. Przynajmniej w założeniach takich o jakich zostałam poinformowana. Nie da się żyć w taki sposób, żeby rządziły dwie osoby. To nawet z teorii zarządzania wynika - problematycznym jest, jeżeli nie ma jednolitości władzy. Demokracji w małżeństwie też się nie da przeprowadzić, bo głosowanie - w przypadku różnicy opinii - nigdy nie będzie jednoznaczne W prawie każdej decyzji, w której pojawia się niezgoda, jedna strona musi ustąpić. Mając do wyboru "jedźmy nad morze lub w góry", to jak pojedziemy do Kielc to żadne nie będzie zadowolone - to tak w ramach komentarza do kompromisu Oddając decyzje jednej osobie - to wcale nie musi być facet, równie dobrze to może być kobieta - nie ma tego problemu, że jedna strona ma poczucie: "a dlaczego to ja zawsze ustępuję" albo: " kurcze, trzeba było być bardziej stanowczym".

Oczywiście, to się według mnie wiąże z tym jakim człowiekiem musi być "głowa domu", bo jeżeli taki związek wykorzystuje do osiągania swoich celów to jakby nie ma mowy tutaj o przewodzeniu domowi. Taka rola polega właśnie na tym, żeby podejmować takie decyzje, które na dłuższą metę zadowolą wszystkich.

Malenstwo, według mnie w małżeństwie nie ma czegoś takiego jak "moja sprawa". Pewnie u was jest to trochę inaczej, bo Twojego męża przez większość czasu nie ma. Ale ja uważam, że cokolwiek dzieje się w małżeństwie jest sprawą obydwu stron, bo na obydwie strony to wpływa. Jeżeli ja cały tydzień gotuje ziemniaki z kwaśnym mlekiem, których mój mąż nie cierpi, to prędzej czy później "grzecznie zapyta", czy nie mogłoby być coś innego, bo jemu się już tymi ziemniakami chce rzygać. Jeżeli moim obowiązkiem jest sprzątać, zapraszamy gości i jeden z nich przyklei się do podłogi, to wstyd jest nam obojgu, a nie tylko mnie, pomimo tego że to tylko moja sprawa czy posprzątałam czy nie. Jeżeli obowiązkiem mojego męża jest dbać o "sprawność" domu, to jeżeli nie wywiąże się ze swoich obowiązków to wpływa to na dwie osoby. W najlepszym przypadku żona chodzi podkurzona trzeci tydzień, bo się nie domykają drzwi; w najgorszym ma całkiem przyjemne afro, które nabyła od porażenia prądem z zepsutego gniazdka <joke> I można mówić o tym, że nie jest się karanym, ale według mnie różnica jest tylko taka, że ta kara ma inny wymiar. Bo jeżeli zawstydzę mojego męża przy znajomych, lub nie smakuje mu moja kuchnia, to jest mi smutno/przykro/jestem na siebie zła czy jakiekolwiek inne negatywne uczucie; jeżeli chodzę trzeci tydzień podkurzona to siłą rzeczy odbija się to na biednym chłopie

I ta główna różnica jest do kitu dla kobiety, która jest masochistką

I dlatego jesteś w BDSM 24/7

Jedyną rzeczą, w której mężczyzna nie może wyreczyć kobiety jest rodzenie dzieci. Nie wydaje mi się, żeby Twój pogląd Niszo był bardzo archaiczny. U nas tak naprawdę funkcjonujemy wg takiego typu rodziny. Tylko, że za niedociągnięcia lub inne uchybienia niklt mnie nie kara.

Widzisz, ale ja się z tym zgadzam - oprócz rodzenia dzieci i karmienia piersią, mężczyzna może zastąpić nas we wszystkim; oprócz sikania po ścianie (a i to jakby się uparł da radę:D) i poddaniu się badaniu prostaty, niewiele jest rzeczy w których nie możemy zastąpić mężczyzny. A jednak nadal uważam, że pewne role należą do kobiet, a inne do mężczyzn. Do pewnych prac/obowiązków mamy większe predyspozycje niż mężczyźni i odwrotnie. I to nie chodzi o to, że kobieta tego czy tamtego zrobić nie potrafi; lub że mężczyzna tego czy tamtego zrobić nie potrafi -> każde z nas potrafi, tyle tylko że jak we wszystkim, również w związku pojawia się podział obowiązków i ja uważam, że ten tradycyjny podział sprawuje się najlepiej jak do tej pory.

Malenstwo, pozwól że odstąpię od dyskusji na ten temat. Potwornie, okropnie się z Tobą nie zgadzam i zdanie na temat tego co napisałaś mam nie najlepsze, ale ponieważ to są wasze prywatne sprawy to powstrzymam się od komentarza

Witam Forumowiczki

U mnie jest trochę inaczej, coś pomiędzy DD, a BDSM 24/7. Czyli w domu dyscyplinowanie, kary, nagrody, a poza domem różne planowane zabawy - w zależności na co ochotę ma mój Pan. Od wyjścia z obrożą do sklepu po oddawanie się innym.