Forum BDSM

A jak widzisz dominację/uległość poza sypialnią?
Bo z samego skrótu BDSM wynika aspekt fizyczny (m.in. wiązanie, spanking).
Nie chcę żeby wyszło, że się wymądrzam, ale ja sobie nie wyobrażam relacji bez fizyczności...

To ja się wywnętrzę - u nas bardzo długo funkcjonował BDSM bez aspektu fizycznego. Jak to wyglądało? Kary były strikte związane z przewinieniem - jeśli np. zapomniałam coś zrobić to Pan nakładał na mnie znacznie więcej elementów o których musiałam pamiętać, jeśli np. zaczynałam zwracać się w nieodpowiedni sposób, Pan groził że jeszcze słowo a natrze mi język mydłem. I tak to się toczyło. Może nie było aspektu fizycznego, ale jednak nasza zależność/relacja nadal funkcjonowała.

Nie klęczałam nago, klęczałam ubrana. Pan ustalał reguły, egzekwował je i nadal wymagał bezwzględnego posłuszeństwa.

Czy czysty waniliowy seks? Nie wiem - dla mnie seks chyba nigdy nie jest do końca waniliowy. Odbieram naszą relację bardzo emocjonalnie, więc bez względu na to czy Pan podczas seksu mnie bije, czy zapina klamerki czy po prostu na mnie patrzy to i tak dla mnie jest cały czas moim Panem i w takim wymiarze postrzegam też seks z nim.

Oczywiście, miałam świadomość tego, że w każdej chwili to się może zmienić, że pomimo takiej a nie innej sytuacji Pan może uznać że w danym momencie chce mnie wychłostać, torturować moje piersi czy cokolwiek innego - w końcu całe moje ciało należy do Niego - ale przez dłuższy czas funkcjonowało to właśnie w taki sposób i nie byłam z tego powodu nieszczęśliwa.

Wiem jednak ,że tak to działało w moim wypadku, bo dla mnie BDSM jest emocjonalny, psychiczny. Jeśli dla kogoś jest fizyczny, lub fizyczność odgrywa ważniejszą rolę to pewnie sytuacja wyglądałaby zupełnie inaczej

Karmelko (mam nadzieję, że taka forma Ci nie przeszkadza ), ja się z Tobą zgadzam! Ja uważam, że normalnym jest to, że BDSM postrzega się w kontekście fizyczności - zresztą chyba w dużej mierze o to w tym chodzi.

Kiedyś w czasie rozmowy na innym forum, kiedy ja prawiłam swoje mądrości życiowe o podporządkowaniu i bezwzględnym posłuszeństwie, inna osoba mówiła o tym, że tam gdzie kończy się przyjemność (akceptacja) u uległej tam zaczyna się przemoc. I osoba trzecia w tej dyskusji zarzuciła mojej rozmówczyni hedonistyczne podejście do BDSM.
Wtedy jakoś wydało mi się to normalne i wręcz prawidłowe, że on tak powiedział. Dzisiaj wiem, że to trochę nie tak. Jej podejście było ok, ale w stosunku do BDSM, a mnie po prostu bliżej do czegoś innego niż do BDSM samego w sobie, stąd i moje inne podejście.

Więc reasumując, rozumiem to, że dla kogoś BDSM bez fizyczności jest wybrakowane. Ja po prostu jestem takim dziwnym elementem, u którego może tak to działać. W dużej mierze właśnie ze względu na to, że bliżej mi chyba jednak do GL niż do BDSM jako takiego.

To co napisałaś, o tym wyświechtanym już "na kolana" na dzień dobry, to ja akurat uważam że to może funkcjonować, jeśli szuka się kogoś kto zaspokoi w łóżku. Czysto seksualnie. Wtedy jeśli facet ma na tyle silny charakter, że jego "na kolana, Suko" faktycznie przynosi efekty zamiast być śmiesznym, to dlaczego nie. Ale jeśli facet chce zbudować dłuższą relacje i zaczyna ją od "na kolana Suko", to bliżej mu chyba do Jasia Fasoli niż do Domina.

Uff... Ale się nagadałam

Tak naprawdę w klimacie zgadzamy się nawet na skrajnie nieprzyjemne i "nie-do-zniesienia" elementy, pomimo tego że najchętniej by się tego uniknęło.

Nisza (a w zasadzie Nisha) to imię nadane mi przez Pana, więc za każdym razem jak tak do mnie mówisz, to mnie łechczesz

A może uściślij co rozumiesz przez aspekt fizyczny BDSM, bo może postrzegamy to trochę inaczej?

No tak, ale czy jeżeli np. kochałam się z Panem z normalną nam częstotliwością to nasze BDSM miało wymiar fizyczny? Czy jako wymiar fizyczny rozumiesz zadawanie bólu itd?

No i właśnie dlatego pytałam, bo jeśli tak rozumieć fizyczność, to między nami ona była. Nie wyobrażam sobie nie kochać się z Panem.

Znaczy, jeśli ktoś czyta mojego bloga, to żeby nie było niedomówień - bywaly okresy kiedy miałam z tym duży problem, ale w gruncie rzeczy głównie chodziło o dotyk. Sam akt seksualny mi jakoś nigdy nie przeszkadzał.

No to u mnie tego pragnienia jako takiego nie było. Po prostu miałam na nie. Chciałam się przytulić i zniknąć

Możecie. Znaczy mogę ja, bo nie wiem czy u Lindsey działa to w ten sam sposób.

Niestety przez długi czas miałam swego rodzaju blokadę psychiczną. Miałam praktycznie zerowe libido, więc jako Su, czułam się upośledzona w pewnym sensie. Kiedy Pan zaczynał mnie dotykać natychmiast zaczynał się stres, że powinnam być podniecona a nie jestem. Na szczęście ten paskudny okres mam już za sobą.

Jednakże, efekt tego był taki, że za każdym razem gdy Pan zaczynał dotykać moich piersi, czy próbował mnie "nakręcić" było to dla mnie skrajnie wręcz nieprzyjemne i nieakceptowalne.

Sam akt seksualny natomiast rzadko bywał nieprzyjemny. Nawet jeśli Pan kochał się ze mną "wbrew mojemu ciału", to zazwyczaj już po chwili było/jest to przyjemne.

Nie. To raczej był element narastania. Mając poczucie tego, że dla mojego Pana powinnam być zawsze gotowa, uważałam za ujmę na honorze fakt, że przed długi czas nie miałam ochoty na seks w żadnej formie.
Oprócz tego, jesteśmy małżeństwem, więc już oczami wyobraźni widziałam te 16-tki kręcące się wokół niego za parę lat

Im dłużej to trwało, tym sama na sobie wywierałam presję. Przecież muszę mieć ochotę, przecież tak się dłużej nie da, przecież mój brak ochoty jest zagrożeniem dla naszego małżeństwa. A im większa była presja, tym większy stres. Im większy stres, tym większe rozczarowanie i znów narastający lek.

A jeszcze jak moja mama kiedyś, tak przy okazji mi rzuciła "dobrą radę" pt. "Wiesz jak to jest z facetami, czasami powinnaś poudawać że jest Ci fajnie", to już w ogóle zbliżając się do łóżka miałam na zasadzie "Jejku... Nie, nie, nie, nie!!".