Forum BDSM

Jak dla mnie pozwolenie na znakowanie to jest najwyższa forma oddania. Z powodów o jakich piszesz wyżej. I tego, że zwyczajnie nie lubię jakichkolwiek trwałych śladów na ciele. Nie zrobiłabym sobie np. tatuażu, chociaż u innych mi nie przeszkadzają zupełnie.

Co rozumiesz pod słowami, że "Właściciela ma się tylko jednego"? Twój pierwszy Pan?

Co do znakowania mam bardzo mieszane uczucia...
Podobnie jak do tatuaży z imieniem ukochanego itd.

To jest kolejny w pewnym sensie symbol a o swoim podejściu do symboli pisałam. Wystarczy, że Pan jest wyryty w mojej głowie i nią rządzi nie muszę jeszcze Jego śladu nosić na ciele

Tatuaż sam w sobie zażądany przez Pana nie byłby dla mnie problemem i mogłabym sobie wydziergać Jego inicjały, tyle że jak to Pan powiedział jeśli już znakować to zgodnie z tradycjami czyli wypalenie, a tutaj już by się u mnie pojawiła panika związana z ranami, oparzeniami itd.

Dla mnie wypalanie nigdy nie byłoby możliwe. Kocham moje ciało i w życiu nie zrobiłabym jemu niczego takiego. Co innego tatuaż, który może być naprawdę dziełem sztuki ( chociaż patrząc na niektóre, dochodzę do wniosku, że tattoo bywa i krzywdą ). No i oczywiście dochodzi tu także kilka innych negatywnych czynników : ból, czas gojenia się, ewentualne infekcje....

Ostatnio edytowany przez chococarmel (2014-05-18 12:53:47)

Ooo... jakie ? Chociaż nie sądzę bym zmieniła co do tego swój pogląd. Zbyt wielkie ała...
Kiedyś tylko słyszałam o jakimś laserowym wypalaniu, grrr...

Na samą myśl o jakimś wypalaniu to aż mnie wzdryga :O I bałabym się, że ktoś mi coś spieprzy, to samo apropo tatuaży. No nie wiem, nie przekonują mnie trwałe ślady na ciele w jakiejkolwiek postaci. A jakbym miała sobie zrobić tatuaż z jakimiś inicjałami czy innym znakiem swojego Pana, to chyba musiałby mnie postawić pod ścianą i być moim mężem

Ja chyba też jestem zdania takiego jak Pan Łasiczki, że jak już znakować to zgodnie z tradycją. Chociaż, gdyby Pan chciał to wolałabym chyba tatuaż:P Więc u mnie się kłóci ideologia z praktyką:D

alamajka napisał:

Nawet, jeśli kiedyś Pan nie będzie Panem (nie wyobrażam sobie tego), to już na zawsze pozostanie na mnie ślad po tym, że był.

W sumie to bardzo ciekawe podejście i chyba do mnie bardzo przemawia. Tak naprawdę jeśli pojawia się kolejny partner to ten poprzedni nie znika, on był i jest gdzieś tam w środku. Oczywiście poda warunkiem, że takie znaczenia są robione rozsądnie - nie po dwóch tygodniach znajomości.

Stygmaty własności, jeśli dyskretne, mają swój urok.

W tej kwestii chyba są dwa podejścia. Jedni lubią by znak był widoczny - co jest dla mnie o tyle sensowne, że jaki sens jest znakowanie jeśli jest to tylko dla oczu Pana? Wtedy tylko sam proces znakowania ma wydźwięk psychologiczny.
Inni ukrywają. Cenią sobie swoją prywatność do tego stopnia, że cokolwiek tyczy się ich relacji pozostaje tylko między nimi. To również ma swój urok - poczucie tajemniczości, konspiracji i pielęgnowania tego czegoś ukrytego.

Ja osobiście należe do pierwszej grupy. Po dłuższym czasie męczy mnie udawanie pewnych rzeczy.