Forum BDSM

Ja mam imię Pana wytatuowane na pleckach. Czytałam, że wielu z was taka forma nie odpowiada
imię jest po hebrajsku- czyli o tym co tam jest wiedzą tylko ci, którym powiem. Moze to naiwne, ale ja jestem pewna, ze  juz trafiłam na swoja druga połówkę i codziennie sie o tym przekonuję.

Lubię symbole świadczące o mojej przynależności. Aktualnie jest to biżuteria (dla mnie i Pana), która nie kojarzy się jednoznacznie z klimatem. Dla nie wtajemniczonych to po prostu "słodkie".

Co do znakowania kojarzy mi się to z całkowitym oddaniem - a więc dobrze. Ból w tym momencie wydaje mi się być rzeczą drugorzędną. Przy wieloletnich relacjach jak najbardziej jestem na tak

W sumie ciekawy pomysł - nawet by mi to do głowy nie przyszło

Chyba głównym atutem tego rozwiązania miała być nietrwałość. Wiele osób uważa za głupotę oznaczyć się jako czyjaś własność - nie wiadomo co przyszłość przyniesie. Henna też spoko. Marker chyba średnio zdrowy. Chociaż solarium to też nie szczyt osiągnięć żyjących zielono.

Rozdwajam się
Z jednej strony- faktycznie, tak jak Havoc mówi: skoro na chwilę, to po co?- ale na chwile też ma swój urok. Pamiętam jak przed pójściem na jakieś wesele, Pan na dole brzucha wypisał mi markerem rożne rzeczy . Co szłam do łazienki, to spoglądałam na napisy i się cieszyłam jak głupi do sera. Rozumiem taż obawy przed trwałym znakowaniem- nie każdy ma tyle szczęścia co ja
Jednak skoro nie jesteśmy pewni, to po co? Trzeba nie mieć rozumu, żeby "dać się oznakować" po pól roku sporadycznych sesji czy czego tam...

A biżuteria fajny pomysł, bo można dobrać odpowiednią dla każdej kobiety i każdego stylu, jaki owa dama preferuje.

No właśnie...
Może trzeba wszystko z głową robić? 
Pamiętamy chyba wszyscy głośną sprawę sutenerów,  którzy tatuowali dziewczyny. Pomijam już całą otoczkę, ale tatuaże na prawie połowie ciała głoszące: "własność pana Marka", hmm to trochę za dużo moim skromnym zdaniem. Rozumiem np mały tatuaż,  którego znaczenie nie dla każdego jest jasne,   w miejscu nie zawsze widocznym itp.  wtedy jakoś łatwiej chyba, gdy coś 'pojdzie nie tak'.
Masz rację Niszo,  to co dziś jest i wydaje się być na wieki, za kilka lat może nic nie znaczyć... Dlatego trwałe znakowanie jest raczej trudną decyzją i powinno być starannie przemyślane.
Powiedziała,  ta co się wytatułowała ;-)