Forum BDSM

"W łóżku" bardzo, bardzo rzadko pozwalam sobie na droczenie... Z drugiej strony wybuchłabym gdybym w codziennym życiu miała zawsze odpowiadać "Tak Panie" i zgadzać się pokornie na wszystko. Taka kobieca (nie wierzę, że tylko moja) natura, że kiedyś trzeba jednak pokazać pazurki... i czekać na konsekwencje. Granicą kiedy wiem, że przegięłam są słowa "young*, jesteś niegrzeczna"
Podsumowując: Lepiej nie walczyć, bo kto wie kiedy to zwróci się przeciwko mnie, ale nie zawsze da się pokornie i posłusznie.

*przy czym young zastępuje mój ukochany pseudonim, bliższy mi niż imię

Dziwię się, że ten wątek ma tak mało odpowiedzi.

Moja anielica to gagatek z prawdziwego zdarzenia (czy jak kto woli, angielskie określenie "brat"). Czasem droczy się żartobliwie, widać, że to dla jaj albo podkręcenia atmosfery, ale czasem jest to stricte prowokacyjne.

Problem władzy i jej granic pojawia się, gdy czuję, że uległa przegina i to w sposób jaki nie powinna. Najczęściej przybiera to formę lekkich przepychanek. Nawet jeśli początkowo robimy to dla żartu, to po pewnym czasie i tak czuję frustrującą potrzebę dominacji.
Od mojego humoru zależy czy ją ukarzę czy też mnie to w jakiś sposób nakręci i dostanie wciry tak, że jeszcze przez miesiąc będzie oglądać ślady na tyłku.

Jedyne czego nie lubię to gdy uległa walczy z zamiarem przegrania. Nienawidzę, gdy ktoś daje mi wygrać. Oczywiście wiem, że pewnych granic nie przekroczy, pewnych rzeczy nie wypowie, bo to byłoby zaprzeczeniem uległości, której przecież pragnie.

Droczenie droczeniu nie równe.

nisza_E napisał:

Tylko czy jeśli faktycznie droczymy się tak długo jak pozwala Pan, to czy rzeczywiście jest to droczenie sie...?

Hmmm... ja tam zawsze uważałam, że droczenie się to coś na, co nie można poradzić. Tak samo jak każdy inny akt nieposłuszeństwa. Pozwalanie i zakazywanie to dalsza część droczenia, bo uległa może się podporządkować albo wręcz przeciwnie, ciągnąć grę wraz ze wszystkimi konsekwencjami.
BDSM to ciągła przepychanka

malenstwo napisał:

Wolałabym, żeby ta granica droczenia się była stała

Czemu mnie to nie dziwi? Odnoszę wrażenie, że droczenie to jakaś umowna tajna broń uległych. Tak drażnić swoich Władców i nie ponosić (niezamierzonych) konsekwencji...

Tylko kto kim by wtedy tak naprawdę rządził?

nisza_E napisał:

Jak mi ten tekst strasznie pasuje do Twojego awatara

Taki mam już charakterek

nisza_E napisał:

Co do droczenia widzę to trochę podobnie jak maleństwo - czasem dochodzi do punktu, w którym przekraczam pewną granicę i konsekwencje nie do końca są takie jak zamierzyłam i dochodzę do wniosku, że lepiej było siedzieć cicho. Co wcale nie przeszkadza mi następnym razem zrobić dokładnie tego samego - tylko lepiej

To co teraz powiem będzie wysoce nieedukacyjne, ale co mi tam!
Lubię jak moja uległa się ze mną droczy. Owszem czasem to męczące, ale daje mi niebywałą okazję, żeby ją ukarać (bo do zabawy nie trzeba okazji).
Do tego droczenie się niejednokrotnie potrafi z powodzeniem zastąpić negocjacje, a o ile jest przyjemniejsze i bardziej elektryzujące.

Czy miałyście kiedyś tak, że przedobrzyłyście i potem żałowałyście? Np. "Pan powiedział, że tego nie zrobię? A właśnie, że zrobię! "
Co do satysfakcji, to coś co osiąga się jakimś wysiłkiem zawsze bardziej cieszy, np. poskramianie droczących się z tobą uległych.
Jakby dyskusja wcale nie zmierzała w tym kierunku.

Nie jestem pewna czy dobrze się wyraziłam i czy w związku z tym dobrze zrozumiałaś moje pytanie.

Chodziło mi raczej o sytuację, w której dostałaś to co chciałaś, dopięłaś swego, a Pan jeszcze ci przyklasnął. I w tej całej radości tak się zapędziłaś, że po wszystkim nie czułaś się zbyt dobrze. Tak jak z alkoholem jest fajny i w ogóle, ale będziesz mieć kaca jak przesadzisz. Prawie zawsze potem występuje tekst "Już nigdy więcej nie piję..."

Albo powiedziałaś, że coś bardzo chcesz zrobić, a potem jak już uzyskałaś zgodę, to zadanie zwyczajnie Cię przerosło.

I nie myślę o tym jako o lenistwie czy nieudolności Pana, a pozwoleniu na sparzenie się Uległej.